برجسته سازی راهکاری است برای شاعرانه کردن زبان که گونه های مختلفی دارد. گونه معنایی یکی از گونه های آن است که حافظ هم به گواه غزل های بررسی شده از آن بیشتر از سایر گونه ها بهره گرفته است.

افضل الدین بدیل خاقانی شروانی را باید یکی از شاعران طراز اول و صاحب سبک ادب پارسی دانست که قصیده سرایی را به پایگاه بلندی رسانده است. اساسا شهرت و توان شاعری خاقانی بازبسته به سرودن قصایدی استوار و پر فخامت است که کسی جز او توان سرایش آن را ندارد. در این مقاله تلاش شده است زوایایی از هنر شاعرانه خاقانی بر اساس رویکرد صورت گرایی به شکلی هرچند گذرا باز نموده شود. شاعر در بیان خود سعی داشته معانی جدید خلق کند و اگر هم ناچار به تکرار مضامین و مفاهیم گذشتگان بوده است آن را در هیات الفاظ و واژه ها و تصویرسازی های بدیع به صورتی دیگر می نمایاند و این جلوه گری رنگارنگ را عمدتا در قالب انواع هنجارگریزی ها به دست می دهد.

یکی از دلایل تاثیرگذاری و همچنین ظرافت کلام سعدی در گلستان بواسطه طنز موجود در آن است، که در مقاصد گوناگون و با شگردهای متفاوت ایجاد می شود. در این راستا، کاربرد بلاغت، یکی از روشهاییست که موجب برجسته سازی طنز در گلستان میشود. در این پژوهش پس ارائه تعریف، نیز بیان هدف و فایده طنز، پیشینه مختصری از آن در ادبیات فارسی آورده شد. سپس طنز بکار رفته در گلستان مورد ارزیابی قرار گرفت. چگونگی استفاده سعدی از صنایع مختلف بلاغی، بخصوص صنایع بدیعی و فنون بیانی، محور اصلی کار است که در این راستا حکایتها و نمونه های مورد نظر گلستان را که از لحاظ طنزآمیز بودن برجسته تر بودند و بلاغت و صنایع ادبی در ایجاد آنها نقش موثرتری ایجاد میکند، مورد ارزیابی قرار گرفت و در خاتمه نیز پس از نموداری که نشان دهنده میزان استفاده از صنایع مختلف بلاغی مختلف است، به هدف استفاده سعدی از فنون بلاغی و ادبی برای ایجاد طنز اشاره شده است.

مقاله حاضر نتیجه پژوهشی است که با تکیله بر نظریه «برجسته سازی» به منظور دست یابی به واژگان و ترکیب های برجسته زنان اشعار اخوان انجام شده است. به این منظور، پس از بیان مقدمه ای درباره نقش های ارتباطی و ادبی زبان و توضیح برجسته سازی، واژگان و ترکیب های اشعار اخوان مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. منظور از برجسته سازی واژگانی در شعر، گزینش واژه هایی است که در زبان علمی کاربرد ندارد. نتیجه تجزیه و تحلیل واژگان اشعار اخوان نشان می دهد که وی از پنج نوع واژه برای برجسته سازی زبان شعرش بهره برده است؛ 1) واژه هایی که قبلا وجود نداشته و خود اخوان آن را ساخته است. 2) واژه های کهن و یا واژه های کم کاربرد که امروز در زبان معیار به کار نمی رود یا بندرت از آن ها استفاده می شود. 3) واژه های اساطیری. 4) واژه های محاوره ای. 5) واژه های کوتاه شده. در بخش ترکیبات نیز دو دسته ترکیب در اشعار اخوان موجب برجستگی زبان شعر او شده است: گروه های اسمی و گروه های وصفی. اخوان با تسلط هنرمندانه خود ترکیب هایی پدید آورده است که ساختار آن ها یادآور ترکیب های حماسی و با صلابت سبک خراسانی است و همین ویژگی سبب تمایز این ترکیب ها از ترکیب های زبان ارتباطی شده است.

در نشریات ورزشی، هر نویسنده ای (ورزشی نویس) برای جذب مخاطب، خود را در رقابت با سایر کسانی می بیند که در همان نشریه او قلم می زنند. اولین و بهترین راه جذب مخاطب، جذاب ساختن هر گزارش یا خبر از طریق برجسته سازی عنوان است. یکی از راههای برجسته سازی عنوان، استفاده از قلمها و رنگهای مختلف است که عموما خارج از اختیار ورزشی نویس است، اما آنچه یقینا در دسترس و به اختیار اوست، همانا برجسته سازی عنوان با استفاده از الگوهای زبانشناختی است. در مقاله حاضر، با بررسی دویست شماره از بیست عنوان نشریه ورزشی کشور که بین سالهای 1376 تا 1386 منتشر شده بودند، 150 عنوان برجسته شده به صورت تصادفی انتخاب شد و پس از تحلیل، مشخص گردید که می توان انواع برجسته سازی را به ترتیب بسامد در چهار الگوی زبانشناختی گنجاند: 1- الگوهای معنایی، 2- الگوی نحوی، 3- الگوهای ساختواژی، 4- الگوی کاربرد شناختی. همچنین نتایج توصیفی مقاله حاضر نشان می دهد که نظریات ایفان تیدو (2009) درباره عنوان در نشریات پذیرفته تر است تا نظرات در (2003).